پرورش کودک دوزبانه نیازمند صبر جمیل است!
-کسانی که آن قدر صبور نیستند که هیچ دخالتی در کار فرزندشان نکنند و با او به زبان دوم حرف می زنند یا از او امتحان می گیرند...
-کسانی که به خیال خودشان اشکالات تلفظی یا گرامری فرزندشان را تصحیح می کنند!!...
-کسانی که کودک خود را با کودکان دیگر مقایسه می کنند و همین باعث می شود که مدام از ما بپرسند پس کی بچه من هم انگلیسی حرف می زند؟...
با عرض پوزش با اطمینان می شود گفت که فرزندان این گونه افراد بی صبر و حوصله دوزبانه نخواهند شد!!!
حکایت زیر را بخوانید:point_down:
روزی یکی به نزدیک شیخ ما آمد و گفت: ای شیخ! آمده ام تا از اسرار حق چیزی با من بگویی. شیخ گفت: بازگرد تا فردا بازآیی. آن مرد برفت. شیخ بفرمود تا آن روز، موشی بگرفتند و در حُقّه (جعبه) ای کردند و سرِ آن حقّه محکم کردند.
دیگر روز، آن مرد بازآمد. گفت: ای شیخ! آنچه دی وعده کردی، بگوی. شیخ بفرمود تا آن حُقّه به وی دادند و گفت: زنهار تا سرِ این حقّه باز نکنی! آن مرد بِستَد و برفت. چون به خانه شد،سودای آنش بگرفت که: آیا در این حقّه چه سِر است؟ بسیار جهد کرد که خویشتن را نگاه دارد، صبرش نبود. سر حقّه باز کرد. موش بیرون جَست و برفت.
آن مرد پیش آمد و گفت: ای شیخ! من از تو سرّ خدای تعالی خواستم، تو موشی در حقّه ای به من دادی؟! شیخ گفت: ای درویش! ما موشی در حقّه ای به تو دادیم، تو پنهان نتوانستی داشت، سرّ حق - سبحانه و تعالی - بگویم، چگونه نگاه توانی داشت؟
